Klimaatactiviste Anuna De Wever mobiliseerde vorige week maar liefst 35.000 scholieren om te betogen voor een sterker klimaatbeleid. Als signaal kan dat tellen. Bart De Wever daarentegen praat onkarakteristiek optimistisch over de toekomst. Zijn voorstel om te wachten op de innovatieve oplossingen van de volgende generatie lijkt bijzonder laks, inefficiënt en zelfs naïef. Innovatie moet je sturen.
Hoopvol
In een verslag van het journaal is N-VA voorzitter Bart De Wever onkarakteristiek optimistisch over de toekomst. Hij haalt aan dat jongeren zich niet mogen laten meeslepen door doemdenken. De mensheid heeft in haar geschiedenis al eerder voor hete vuren gestaan. Telkens als de nood het hoogst was, staken we de handen uit de mouwen en vonden we vindingrijke oplossingen.
Bart De Wever wil niet dat we onszelf plots alles gaan ontzeggen. Hij waarschuwt voor een milieubewustzijn dat dreigt te veranderen in een religie. Een religie die alles dat “fout” is bestraft (of belast). Ook deze generatie moet volgens hem een citytrip met het vliegtuig kunnen maken zonder zich schuldig te voelen.
De grote antwoorden liggen volgens hem bij innovatie. Nieuwe technologie die het mogelijk maakt om onze levensstijl te behouden zonder daarbij het milieu te zwaar te belasten.
Bekijk het hele gesprek hier.
Tot hier kan ik het eens zijn met meneer De Wever.
Wachten op innovatie
In één adem met zijn positieve boodschap schuift De Wever alle verantwoordelijk echter (opnieuw!) door naar de volgende generatie.
“Het is aan HUN generatie om net op school wiskunde en fysica te volgen en ons die oplossingen mee te helpen aanreiken,” pleit De Wever.
Daar ben ik het fundamenteel oneens met hem. Wachten op innovatie is bijzonder laks, inefficiënt en zelfs naïef.
Zoals klimaatexpert Jos Delbeke aanhaalt in het journaal: “innovatie komt niet uit de lucht vallen, innovatie moet gestuurd worden.”
Bekijk het gesprek hier.
Om iets noemenswaardigs te verwezenlijken moet je EERST je doelstelling helder formuleren. Je visie en je missie. Dat is zo in je privéleven, in het bedrijfsleven en zeker niet anders in de politiek.
Of het nu gaat om gewicht verliezen, een marathon lopen of een succesvolle carrière uitbouwen. De doelstellingen van vandaag zorgen voor de innovatie van morgen. Niet andersom.
Naar de maan
Het beste voorbeeld is de speech van J.F. Kennedy uit 1962. De toenmalige Amerikaanse president maakte zich sterk dat de Verenigde Staten binnen de 10 jaar naar de maan zouden reizen. Net zoals bij groene energie stond de technologie op dat moment nog in de kinderschoenen. Maar de wil was er…
De rest is geschiedenis: zeven jaar later zette Neil Armstrong voet op de maan.
Ook de stap naar groene energie op zich is klein, maar betekent wel een grote sprong voor de mensheid.
Nieuw leiderschap
Kan je het de jeugd kwalijk nemen dat ze na jaren van bekvechten, cynisme en passiviteit opnieuw verlangen naar hoop, ambitie en vooruitgang?
Kan je het hen kwalijk nemen dat ze het ecologisch gemorrel in de marge beu zijn en krachtige engagementen willen zien?
Wil je weten wat ze willen? Leiderschap. Engagement.
Luister even naar de speech van Kennedy. Vervang gewoon “go to the moon” door “switch to clean energy”.
- DAT is het soort leiderschap waar jongeren op zitten te wachten.
- DAT is het soort leiderschap dat geloof in de politiek kan herstellen.
- DAT is het soort leiderschap dat nodig is om dit soort problemen aan te pakken.
De doelstellingen van vandaag zorgen voor de innovatie van morgen. Niet andersom.
Ruimterealisme
Is het niet ironisch dat net de generatie die getuige was van de eerste man op de maan vandaag beweert dat overstappen naar groene energie ver buiten onze capaciteiten ligt? Dat het onmogelijk is?
Van alle generaties zouden de babyboomers het beste moeten weten wat mogelijk is als mensen de handen in elkaar slaan. Zijn zij niet een beetje de doemdenkers in dit geval?
Ik kan niet anders dan me afvragen hoe fractieleider Peter De Roover in de jaren ’60 zou reageren op Kennedy’s voornemen om naar de maan te gaan. Zou hij diens “droombeelden en goede intenties” ook wegwuiven onder het mom van ruimterealisme?
Het hele gesprek zie je hier.
Strategie op lange termijn
De Wever zegt sussend dat “er wel wat dingen gebeuren voor klimaat.”
Zijn partijgenoot Peter de Roover beweert zelfs dat de klimaatmars totaal overbodig was omdat politici zich vandaag al “bezig houden met euh… klimaat en ecologie”.
Concrete voorbeelden lijken beide politici niet meteen te binnen te schieten, maar ze zijn er mee bezig!
De Roover voegt er nog aan toe dat “de groei van de dinges, de groei van de temperatuur onder de twee procent kan blijven maar dat dat wel gerealiseerd moet worden met concrete… realisaties.”
Bij de opwarming van de aarde spreekt men over graden, beste meneer De Roover, niet over percentages. Dat zou u als leraar moeten weten. Ik vermoed dat de film An Inconvenient Truth nog niet op het leerprogramma stond in uw tijd.
Sterker nog, u vraagt nu al aan tieners welke concrete voorstellen ze op tafel willen leggen. Kortom: u vraagt zonder blikken of blozen aan tieners om uw werk te doen! Onvoorstelbaar.
Als je als politicus geen dossierkennis hebt, kan je beter niet reageren. Doe je dat toch dan verkoop je lucht in pakjes.
Dat doet me eraan denken… onze politici hebben al geprobeerd het milieuprobleem op te lossen door schone lucht in pakjes te kopen… voor maar liefst 194 miljoen euro.
Verrassing: de lucht rond onze grootsteden werd er niet schoner door.
Anuna weet wat ze wil
Anuna De Wever is daarentegen glashelder over wat zij verwacht van onze politieke leiders.
“Zich ermee bezig houden” en “wat dingen doen” zijn lang niet voldoende meer.
Anuna vraagt een duidelijk plan voor lange termijn. Een strategie die ze tot stand wil zien komen in overleg met klimaatexperts.
Bekijk het complete gesprek hier.
Dromen is WEL toegestaan
Sta me toe nog even terug te komen op de opmerkingen van ecorealist Peter De Roover…
In de plaats van erop te hameren dat jongeren realistisch moeten blijven… Is het niet nuttiger om onze politici opnieuw een beetje te durven laten dromen? Wie weet verbazen ze zichzelf wel. Want…
Zijn het niet dromen die leiders onderscheiden van doorsnee politici?
En de realiteit van morgen, wordt die niet bepaald door de dromen van vandaag?
Een oproep voor klimaatleiders
Aan alle politici die zich geroepen voelen om zich te ontpoppen tot (klimaat)leider?
Het is NU uw tijd om op te staan. We stemmen en supporteren voor u!
- Ga een open debat aan met klimaatexperts zoals Jos Delbeke.
- Maak dat debat integraal online beschikbaar zodat iedereen het kan bekijken.
- Luister naar de experts en stel met hen een ambitieus plan op voor lange termijn.
- Deel dat plan met ons en vraag onze feedback.
- Ga vervolgens de verbintenis aan om dat plan te verwezenlijken.
- Stroop de mouwen op en deel jullie vooruitgang per kwartaal.
- Wij supporteren voor jullie: Yes you can!
Deel deze post op social media als je het ermee eens bent.
Aanbevolen lectuur: dit sterk opiniestuk belicht de ideologische clash tussen De Wever & De Wever.
Ik vind het een schitterende tekst, maar alleen de verwijzing naar de Babyboomers vind ik niet helemaal terecht. Het heeft geen zin om een hele generatie, die dan ook nog bijzonder talrijk is, met de vinger te wijzen. Juist heel veel boomers hebben de milieuproblematiek aangekaart (toegegeven, meer focus op milieu dan klimaat allicht). BDW (geboren in 70) is overigens geen babyboomer, want daarvoor is hij volgens mij te laat geboren. PDR (geboren in 62) misschien nog op het nippertje, al is er geen duidelijke definitie. Er zit namelijk nogal wat rek op die definities van generaties. De boom was toen (in 62) toch al serieus aan’t afnemen. Als je per sé toch naar een generatie wil verwijzen dan is het Generation X “the lost generation” (die hebben de maanlanding ook wel nadien eens gezien). Dat is de generatie die nu grotendeels de politieke macht heeft, maar zoals eerder gezegd heeft dat geen zin. Het is nuttiger om rechtstreeks te verwijzen naar onze huidige (?”generatie”, zo je wil?) actieve politici. Dat zijn overigens quasi allemaal 40tigers en de 50tigers, denk aan Schauvliege, Beke, De Wever, Crevits, Jambon, Francken, Michel, Marghem… Maar let op, het zijn dan weer hun kinderen die massaal op straat gekomen zijn en het klimaatprotest aangewakkerd hebben… Zoeken dus naar medestanders, niet naar tegenstanders zou ik zeggen. Verwijzingen naar generaties best laten vallen. Ik zag zondag echt wel mensen met uiteenlopende leeftijden meewandelen, waaronder heel veel mama/papa X’ers, babyboomers opa en oma’s… en gelukkig veel Millennials (Y) en jonger (Z)!
Hallo Tim,
Bedankt voor je fijne reactie. Je hebt gelijk hoor.
Hoe je het ook draait of keert: dat generatieverhaal blijft nooit lang overeind. Ik ga het niet meer gebruiken in toekomstige posts.
Het gaat niet over wij tegen hen of over wanneer wie geboren is. Het gaat over mindset, maturiteit en wilskracht.
Dat zijn die eigenschappen die we moeten koesteren in de jeugd die vandaag op straat komt.
Ik ben erg blij met wat er eindelijk gebeurt.
Voor het eerst in lange tijd zie ik een positieve betoging… één die eens NIET gaat over de eigen portemonnee.